W marcu 2015 r. weszła w życie nowa ustawa dotycząca charakterystyki energetycznej budynków. Ustawa ta jest konwersją zaleceń, które znalazły się w Dyrektywie z 19 maja 2010 roku 2010/31/EU w sprawie charakterystyki energetycznej budynków. Wymieniona dyrektywa jest znowelizowaną następczynią Dyrektywy 2002/91/WE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, której zalecenia uwzględniły nowelizacje Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane, oraz Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Tak więc część zapisów funkcjonowała w Polskim prawodawstwie, natomiast wiele z nich było martwych, gdyż nie znam przypadków, aby zbywca nieruchomości zapewniał sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej np. mieszkania i przekazywał je nabywcy, a zalecenie takie było już uwzględnione w dyrektywie 2002/91/WE. Wprowadzona ustawa, która doprecyzowuje szczegółowo pewne kwestie i mechanizmy związane ze świadectwami charakterystyki energetycznej powinna w znacznym stopniu wyeliminować tzw. choroby wieku dziecięcego w tym obszarze.
Ustawa reguluje dwa powiązane ze sobą obszary:
1.Zasady sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej budynków;
2.Zasady kontroli systemów ogrzewania i systemów wentylacji w budynkach;
Sporządzanie świadectw charakterystyki energetycznej budynków
Jeżeli chodzi o obowiązki właścicieli i zarządców, oraz osób wykonujących świadectwa charakterystyki energetycznej budynków, ustawodawca przewidział to następująco:
1.Właściciel, lub zarządca budynku, lub jego część, lub osoba której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, lub osoba której przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu zapewnia sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, lub jego części, gdy jest on: zbywany na podstawie umowy sprzedaży, zbywany na podstawie umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, wynajmowany i przekazania go odpowiednio nabywcy, lub najemcy;
2.W przypadku, gdy zbywca, lub wynajmujący nie wywiąże się z obowiązku przygotowania i przekazania oryginału lub kopii świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, nabywca lub najemca może w terminie 14 dni od zawarcia stosownej umowy wezwać pisemnie zbywcę, lub wynajmującego do wywiązania się z powyższego obowiązku w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia wezwania, w sytuacji braku przekazania oryginału lub kopii świadectwa charakterystyki energetycznej budynku w wymienionym terminie, nabywca lub najemca w terminie 6 miesięcy dla najmu i 12 dla sprzedaży, zleca wykonanie takowego świadectwa na koszt zbywcy, lub wynajmującego;
3.Właściciel, lub zarządca budynku, którego powierzchnia użytkowa zajmowana przez prokuraturę, organy sprawiedliwość, lub administracji publicznej przekracza 250m2 i w których dokonywana jest obsługa interesantów zapewnia sporządzenia świadectwa charakterystyki energetycznej dla tego budynku, a jego kopię z wyłączeniem zaleceń umieszcza w widocznym miejscu;
4.Obowiązek sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej nie dotyczy budynków: podlegających ochronie na podstawie przepisów o ochronie zabytków i opieki nad nimi; używanych jako miejsce kultu i działalności religijnej; przemysłowego, oraz gospodarczego niewyposażonego w instalacje zużywające energię, z wyłączeniem instalacji wbudowanego oświetlenia; mieszkalnego przeznaczonego do użytkowania nie dłużej niż 4 miesiące; wolnostojącego o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 50m2; gospodarstw rolnych o wskaźniku EP określającym obliczeniowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną nie wyższe niż 50 kWh(m2 rok);
5.Osoba uprawniona do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej, przekazuje podmiotowi lub osobie zlecającej, świadectwo charakterystyki energetycznej w formie papierowej, opatrzone numerem nadanym w centralnym rejestrze charakterystyki energetycznej budynków, oraz podpisem osoby uprawnionej;
6.Świadectwo charakterystyki energetycznej zawiera: dane identyfikacyjne budynku, lub części budynku; charakterystykę energetyczną budynku, lub jego części; zalecenia określające zakres i rodzaj robót budowlano – instalacyjnych, które poprawią charakterystykę energetyczną budynku;
7.Właściciel, lub zarządca budynku o powierzchni użytkowej przekraczającej 500m2 w którym są świadczone usługi dla ludności, jest obowiązany umieścić kopię świadectwa charakterystyki energetycznej w widocznym miejscu w tym budynku, z wyłączeniem zaleceń, o ile dla tego budynku zostało sporządzone świadectwo charakterystyki energetycznej;
8.W przypadku, gdy dla budynku, lub jego części sporządzono świadectwo charakterystyki energetycznej, właściciel lub zarządca tego budynku, lub tej części części budynku, osoba której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, albo podmiot działający na ich zlecenie podają w reklamie dotyczącej sprzedaży, lub najmu budynku, lub jego części wskaźnik rocznego zapotrzebowania na energię końcową, wyznaczoną zgodnie z przepisami;
9.Świadectwo charakterystyki energetycznej jest ważne przez 10 lat od dnia jego sporządzenia;
10.Świadectwo charakterystyki energetycznej traci ważność przed upływem terminu podanego wyżej, jeżeli w wyniku przeprowadzonych robót budowlano – instalacyjnych, uległa zmianie charakterystyka energetyczna budynku;
11.Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku, lub jego części nie może być sporządzane przez właściciela lub zarządcę budynku, lub tej części budynku, oraz przez osobę której przysługuje w tym budynku lub tej części spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, lub spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu;
12.Osoba uprawniona do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej jest zobowiązana do przechowywania sporządzonego świadectwa przez okres 10 lat, oraz przechowywania dokumentów, ich kopii i danych na podstawie których zostało ono sporządzone przez okres jego ważności, a także do udostępniania tych dokumentów i danych na żądanie ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa;
13.Świadectwo charakterystyki energetycznej sporządza się z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, w którym prowadzony jest centralny rejestr charakterystyki energetycznej budynków;
Kontrola systemu ogrzewania i systemu klimatyzacji w budynkach:
Właściciel, lub zarządca budynku jest obowiązany poddać budynki w czasie ich użytkowania kontroli:
1.Okresowej, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego systemu ogrzewania, z uwzględnieniem efektywności energetycznej kotłów, oraz dostosowani ich mocy do potrzeb użytkowych:
a) co najmniej raz na 5 lat – dla kotłów o nominalnej mocy cieplnej od 20 – 100 kW,
b) co najmniej raz na 2 lata – dla kotłów opalanych paliwem stałym, lub ciekłym o nominalnej mocy powyżej 100 kW,
2.Okresowej, co najmniej raz na 5 lat, polegającej ocenie efektywności energetycznej, zastosowanych urządzeń chłodniczych, o mocy chłodniczej nominalnej większej niż 12 kW;
3.Kontrole systemu ogrzewania, lub systemu klimatyzacji obejmują ocenę sprawności tych systemów, oraz ich dostosowania do potrzeb użytkowych budynku;
4.Nie dokonuje się kontroli systemu ogrzewania, lub klimatyzacji, w których od ostatniej takiej kontroli nie dokonano zmian mających wpływ na ich efektywność energetyczną;
5.Z przeprowadzonej kontroli systemu ogrzewania, lub systemu klimatyzacji sporządza się protokoły kontroli:
a)sporządzane z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, w którym prowadzony jest centralny rejestr charakterystyki energetycznej budynków;
b)przekazywane w formie papierowej osobie zlecającej, opatrzony numerem nadanym w systemie teleinformatycznym;
c)podpisany zarówno przez osobę przeprowadzającą kontrolę, jak i ją zlecającą;
6.Protokół z kontroli systemu ogrzewania, lub systemu klimatyzacji zawiera:
a)dane identyfikacyjne budynku;
b)dane identyfikacyjne systemu;
c)ocenę sprawności systemu;
d)zalecenia określające zakres i rodzaj robót budowlano – instalacyjnych, które poprawią efektywność energetyczną systemu;
7.Właściciel, lub zarządca budynku jest obowiązany do przechowywania protokołów z kontroli systemu ogrzewania, lub systemu klimatyzacji, przez okres użytkowania budynku.
