Klasy efektywności energetycznej urządzeń grzewczych pojawiły się już pewien czas temu (26.09.2015r.), pomimo tego ciągle w różnego rodzaju opracowaniach dotyczących ogrzewnictwa operuje się starą nomenklaturą ( sprawność urządzenia) oraz starymi nie obowiązującymi już wartościami sprawności urządzeń grzewczych. Sezon grzewczy mamy wprawdzie w pełni, ale często w trakcie sezonu okazuje się iż musimy z przyczyn technicznych wymienić kocioł. Zimowe wieczory to także czas w którym inwestorzy planujący kolejne działania związane z realizacją swoich obiektów, przyglądają się ofercie rynkowej poszukując odpowiednich dla nich rozwiązań. W związku z powyższym postanowiliśmy dla części Naszych czytelników odświeżyć wiedzę w zakresie obowiązujących oznaczeń urządzeń grzewczych, dla pozostałej grupy będzie to zapoznanie się z materią. Rozpocznijmy zatem od przypomnienia w jaki sposób oceniano urządzenia grzewcze w przeszłości.
Stara metoda oceny
Opierała się ona na ocenie sprawności urządzenia, obliczanej jako stosunek ciepła oddanego przez urządzenie (np. do instalacji grzewczej) do energii dostarczonej do urządzenia ze spalonego paliwa, przy określonych parametrach pracy urządzenia (np. 80/60°C) w warunkach znormalizowanych.
Do obliczania energii dostarczonej w paliwie przyjmowano tzw. wartość opałową (bez ciepła zawartego w parze wodnej zawartej w spalinach) a nie ciepło spalania (które uwzględnia ciepło skraplania). Obliczenie sprawności użytecznej nie uwzględniało też zużytej energii elektrycznej potrzebnej do pracy urządzenia (np. wbudowana pompa obiegowa, wentylator nadmuchowy do palnika, energia elektryczna dla automatyki kotła). Przy takiej metodologii, w przypadku np. kotła kondensacyjnego wykorzystującego ciepło skraplania, sprawność urządzenia z reguły osiągała wartość powyżej 100%.
Nowa metoda oceny
Wprowadziła inne pojęcie sprawności, a mianowicie sezonową efektywność energetyczną ogrzewania pomieszczeń ƞs. Oznacza ona wyrażany w % stosunek ilości ciepła dostarczonego przez urządzenie w całym sezonie grzewczym do rocznego zużycia energii przez to urządzenie z uwzględnieniem korekt obejmujących regulację temperatury, zużycie energii elektrycznej na potrzeby własne, straty w trybie czuwania, oraz straty ciepła palnika. Przy wyliczaniu sprawności jako ciepło dostarczone w paliwie bierze się pod uwagę ciepło spalania(zawiera w sobie ciepło skraplania pary wodnej zawartej w spalinach). Dodatkowo uwzględniane jest również zużycie energii elektrycznej potrzebnej do pracy urządzenia, pomnożonej przez współczynnik konwersji równy 2,5(przyjmuje się, że do odbiorcy energii elektrycznej dociera tylko 40% energii z paliwa zużytego w elektrowni), a także straty ciepła w trybie czuwania, oraz(jeśli dotyczy) pobór mocy palnika zapłonowego. Wszystkie te elementy powodują, że wyliczona sezonowa efektywność energetyczna będzie znacznie mniejsza, niż obliczona poprzednio stosowaną metodą i w przypadku np. kotła kondensacyjnego nie osiągnie wartości większej niż 100%. Zwiększenie efektywności energetycznej powyżej 100% można osiągnąć przez stosowanie np. pomp ciepła.
Klasy sezonowej efektywności energetycznej ogrzewania pomieszczeń dla ogrzewaczy
Aby dane urządzenie można było oznaczyć klasą sezonowej efektywności energetycznej ogrzewania pomieszczeń(od G do A+++), urządzenie to musi zostać przebadane w laboratorium badawczym w celu określenia osiąganej sprawności sezonowej ƞs. W zależności od tego jaką sprawność sezonową osiągnie urządzenie przypisywana jest mu określona klasa efektywności energetycznej, zgodnie z poniższą tabelą.
Klasy efektywności energetycznej dla podgrzewaczy wody
Do oceny efektywności energetycznej podgrzewaczy wody stosowane są tzw. profile obciążeń. Profil obciążeń oznacza zdefiniowaną w przepisie określoną w czasie doby kolejność czerpania wody o określonej temperaturze i natężeniu przepływu, co mówiąc w uproszczeniu odpowiada wymaganej dobowej wydajności urządzenia. Profile dobowe, których jest siedem określa się oznaczeniami od 3XS do XL. Uproszczone profile obciążeń dla podgrzewaczy c.w.u. przedstawia poniższa tabela.
Na etykiecie energetycznej podgrzewacza ciepłej wody znajduje się zawsze oznaczenie klasy efektywności energetycznej od A+++ do G, oraz oznaczenie deklarowanego profilu obciążeń od 3XS do XXL dla tej klasy. W zależności od osiąganej sprawności ƞwh dla deklarowanego profilu obciążeń, urządzenie ma przydzieloną odpowiednią klasę efektywności energetycznej. Klasy efektywności energetycznej podgrzewania wody dla podgrzewaczy wody z podziałem według deklarowanych profili obciążeń ƞwh w % prezentuje poniższa tabela.
Określone podczas laboratoryjnego badania klasy efektywności energetycznej urządzeń są umieszczane na etykietach energetycznych, które zgodnie z obowiązującymi przepisami muszą być umieszczone na każdym sprzedawanym egzemplarzu. Przykładowe etykiety będą wyglądały następująco.
źródło http://www.buderus.pl
źródło http://www.buderus.pl
